Bu teknik, bitkinin organlarından alınan eksplant adı verilen birkaç milimetrelik doku parçasından ya da uygun bir bitki hücresinden yeni bir bitkinin elde edilmesini sağlar.
Bir bisturi ve pens yardımıyla bitkiden alınan doku parçası; gerekli bitkisel hormonları (oksin ve sitokinin), vitaminleri ve inorganik maddeleri içeren besi yerine konur. Uygun sıcaklık, nem oranı, ışıklandırma süresi ve ışık yoğunluğuna sahip iklim dolabına yerleştirilen eksplantların hücreleri bölünerek farklılaşmamış bir hücre topluluğu (kallus) oluşturur. Besi yerindeki oksin hormonunun miktarı artırılırsa kallustaki bazı hücreler kökleri oluşturacak şekilde farklılaşır. Daha sonra sitokinin oranı artırılarak kallustaki diğer hücrelerin de bitkinin toprak üstü organlarını (gövde ve yaprak) oluşturacak şekilde farklılaşması sağlanır.
Yeterli büyüklüğe ulaşan fideler, doğal ortam koşullarına uyum göstermeleri sağlanarak toprağa alınır. Ancak bu çalışmalar sırasında eksplantın yanı sıra bisturi, pens, kültür kabı veya tüpü, besi yeri gibi malzemelerin steril olması gerekir. Bitki doku kültürü tekniği sayesinde küçük bir alanda ve kısa zamanda çok sayıda bitki elde etmek mümkündür.
Bu teknik; günümüzde bitkilerin vejetatif olarak çoğaltılması, bitki ıslahı, hastalıklardan arındırılmış bitkilerin elde edilmesi, bitkisel gen kaynaklarının korunması ve daha kaliteli bitkisel ürünlerin elde edilmesi için kullanılmaktadır.
